Het zuider eiland

Na de overtocht met de ferry van Wellington naar Picton zijn we op maanddag 23 februari naar Motueka gereden om daar een paar nachten te blijven. De ferrytocht was vooral tijdens het laatste deel bij Picton erg mooi en de rit naar Motueka ook. Het zuider eiland vind ik wat mooier dan het noorder eiland, omdat er veel meer begroeiing is. In Motueka hebben we Ruud & Maaike ontmoet en Geert & Richard die we eigenlijk nog regelmatig tegenkomen. Zit je toch weer met een hele groep Nederlanders te barbecueën, wat natuurlijk ook wel weer wat heeft ;) Motueka ligt dichtbij het Abel Tasman National Park en daar hebben we een boottochtje gedaan met aaneensluitend een wijnproef tour (was heel gezellig kan ik vertellen) en de dag daarna hebben we gezee-kayaked. Heel apart om langs zulke mooie stukken natuur te varen en zelfs langs zeehondjes. We konden ze bijna aanraken, maar ze waren wat te bang om te komen spelen. Helaas regende het de eerste helft van de dag, maar door het kayakken bleven we warm en ’s middags werd het gelukkig droog.

Na Motueka zijn we op vrijdag 27 februari doorgereden naar de Franz Josef gletsjer, met een tussenstop in Greymouth. Eenmaal aangekomen zijn we naar het puntje van de gletsjer gereden en hebben daar een kleine wandeling gemaakt. Na het zicht op zo’n machtig ijsblokje hebben we een guided tour geboekt. Onderweg naar de gletsjer kwamen we Sarah & Lisa nog tegen, twee Duitse meisjes die ik op de camping in Taupo heb ontmoet en Gijs en Johan al in Auckland. ’s Avonds nog een biertje mee gedronken. Zaterdag hebben we lekker uitgeslapen en de hele dag geen hol uitgevoerd, behalve van internetten. Zondag zijn we vroeg opgestaan voor de gletsjertour, maar ’t was zulk hondenweer dat we probeerden om af te bellen. Gelukkig kon dat nog door een fout in de reservering, want normaal kan je dezelfde dag niet cancellen. We zijn nog even terug ons bed in gekropen en ’s middags hebben we eigenlijk niet veel meer gedaan dan de vorige dag, omdat het de hele dag bleef regenen. Het spannendste dat er gebeurde was dat Gijs de sleutel in de camper had laten liggen en hem daarna op slot had gedaan van buiten. Dus de camping keek wat raar toe, toen wij met een ouwe klerenhanger onze camper binnen probeerden te komen. Wel goed gekomen allemaal verder. De volgende dag was het tijd voor een adembenemende gletsjertour. Met cramp-ons onder onze boots hebben we een hele mooie tocht gemaakt over een gigantische klomp ijs. M’n schoenen waren niet waterdicht, dus ik had natte en ijskoude voeten, maar na 10 minuten zon ’s middags heb ik me voor de rest van de dag prima vermaakt. Het was een tocht van ongeveer 8 uur, maar omdat we vaak moesten wachten op de gids die dan weer een trappetje aan het maken was, was het een stuk minder vermoeiend dan verwacht. ’s Avonds zijn we dan ook nog naar Haast Beach gereden, om de volgende dag door te rijden naar Lake Wanaka.

Toen we op dinsdag 3 maart vertrokken van Haast Beach naar Wanaka heeft Johan de camper bij het strand in zand vastgereden. Dus dat kostte ons een halfuurtje extra en gelukkig hadden we inmiddels insectenspray gekocht tegen de sandfly, want dat zijn echt mini-vampiertjes. 10x erger dan muggen, want ze opereren in bataljons :S En ’t jeukt een week. Voor de rest bijna de hele dag gereden en in de namiddag kwamen we bij Lake Wanaka aan. Na de boodschappen zijn we naar ’t meer gegaan en heel toevallig zat Sarah daar ook weer, met nog een ander Duits meisje (Chris). Dus ’s avonds hebben we maar weer een paar biertjes gepakt bij ’t hostel van de dames.

Woensdag 4 maart zijn we gaan rijden naar Milford Sound, één van de vele fjorden van Nieuw-Zeeland. Het leek ons leuk om deze dag wat lifters mee te nemen en het leek alsof ze dat konden ruiken, want er stonden onderweg vier keer mensen klaar om mee te rijden. Ook wel es leuk om te doen. Onderweg was Gijs z’n schoen verloren, die we op de terugweg, twee dagen later, gewoon weer teruggevonden hebben op de plek waar de laatste lifter was opgestapt. Daar was Gijs best blij mee. Milford Sound hebben we bekeken met een boottochtje. Heel bizar om zo krap tussen de bergen te zitten, maar wel erg mooi. Gelukkig hadden we twee mooie dagen, want het regent er zo’n 300 dagen per jaar. Na Milford zijn we naar Queenstown gereden, waarmee ik het volgende blogje ga beginnen.