vrijdag 5 februari 2010

Back in Dutchland

Tja, hoe vat ik even een maandje samen met een grotere dichtheid aan avonturen dan ooit tevoren? Ik ga het wel proberen, want zoals de titel aangeeft ben ik inmiddels weer thuis en is deze laatste update eigenlijk alleen maar bedoeld om m’n reis voor m’n eigen gevoel even af te sluiten. Wat ik in de laatste maand heb meegemaakt kan ik natuurlijk persoonlijk aan jullie mededelen.

Mijn thuiskomst is in ieder geval heel goed geweest. Ik heb nog niet de eer gehad om iedereen weer te kunnen zien, want in plaats van iedereen tegelijk uit te nodigen, wil ik iedereen wat persoonlijker spreken. Het was in ieder geval heel fijn om door pa, ma en broertje lief begroet te worden op Schiphol na een vlucht van 27 uur. Waarin ik overigens een temperatuurverschil van zo’n 30° C heb moeten ondergaan :S Na een middagje foto’s kijken ben ik ’s avonds na het eten rond een uurtje of half 9 ingestort en heb ik 12 uur geslapen :D Inmiddels begin ik alles weer op de rails te krijgen: ik ben weer mobiel bereikbaar (prioriteit nummer 1 natuurlijk), ik heb weer een zorgverzekering en ik begin weer bij Meyn per 1 maart. Dat zijn al een hoop zorgen minder. Maar nu nog even een samenvatting van de laatste periode in Oz!

Na Airlie Beach zijn Anke en ik doorgereden naar The Glasshouse Mountains waar we Lea & Steph weer hebben ontmoet. We hebben daar een luxe nachtje verbleven in het huis van de jackaroo/jillaroo trainer van Lea & Steph. Onderweg zijn Anke en ik gestopt bij druipsteengrotten en Mon Repos National Park. Hier konden we ’s nachts onder begeleiding het strand op en hebben we een zeeschildpad eieren zien leggen, heel indrukwekkend. Toen ze klaar was hebben we haar terug naar zee geëscorteerd met zaklampen, waarna we haar eitjes hebben opgegraven en verplaatst. Haar eierkamer was namelijk niet diep genoeg, veroorzaakt door een beschadigde achtervin.

In The Glasshouse Mountains hebben we wat gehiked en gekampeerd en daarna zijn we doorgereden naar Brisbane waar we de Wicked Camper helaas moesten inleveren. In Brisbane hebben we Kerst gevierd samen met Olaf & Marije. Olaf was een Texaanse gozer die ik in Melbourne had ontmoet voordat ik met m’n auto naar Marionvale ben gereden. Die ben ik zomaar in Brisbane tegen het lijf gelopen! Marije was een Nederlandse vriendin van hem. Kerst was supergezellig en iedereen had wat gekookt. Ik heb tiramisu gemaakt en ondanks de geschifte “slagroom” (bleek later de verkeerde room te zijn) was het goed te eten ;)

Na Kerst hebben Anke en ik afscheid moeten nemen van Lea en & Steph, die elk hun eigen richting op gingen. Dat was na 5 weken samen geweest te zijn iets waar we helemaal niet blij mee waren. Maar helaas hoort dat bij ’t reizen. Anke en ik hebben toen Sarah weer opgezocht, een Canadees meisje die we op de Solway Lass hadden ontmoet. Zij woont in Brisbane en we hebben daar een paar dagen verbleven. Met oud & nieuw zijn we samen met Sarah naar Surfers Paradise gereisd om daar Jack op te zoeken, een vrijwillig bemanningslid van de Solway Lass. We hebben daar met z’n allen oud & nieuw gevierd op ’t strand en met schitterend vuurwerk. Sydney is overrated anyway ;)

De volgende dag zijn Anke en ik met de bus naar Sydney gegaan waar we nog één dagje samen hadden. We hebben Lea nog kort ontmoet in Sydney die daarna weer op weg is gegaan. Anke is de volgende dag vertrokken naar Nieuw-Zeeland en ook dit afscheid viel zwaar. Gelukkig is Eindhoven-Amsterdam nog maar een hele kleine afstand als je in Australië rondgereisd hebt :D Ik ben zelf naar de Blue Mountains geweest en heb daar een schitterende wandeling gemaakt van maarliefst 8 uur, samen met Marina, een Duits meisje die ik in het hostel heb ontmoet. Die Duitsers zitten echt letterlijk overal! Ik ben na de Blue Mountains vanaf Sydney met de bus naar Melbourne gegaan, waar ik weer in het vertrouwde Melbourne Metro YHA heb gezeten voor een nachtje. Ik zag m’n auto nog staan in de garage :S De volgende dag ben ik met een Great Ocean Road tour naar Adelaide gereisd. Ik heb talloze schitterende limestone formaties langs de kust gezien, waaronder natuurlijk The Twelve Apostels en The London Bridge. ’t Was een leuk groepje bij elkaar in de bus van zo’n 24 mensen. De gids was een ouwe kerel, maar wel een mooi figuur. We hebben op de laatste dag Mount Zero beklommen, wat een behoorlijke stevige hike was, maar erg geslaagd. Iedereen heeft ’s middags in de bus liggen slapen op weg naar Adelaide. Dat was een ritje van 5 uur.

In Adelaide heb ik me nog een paar dagen vermaakt voordat ik met de volgende tour vertrok naar Alice Springs: The Rock Patrol tour. Deze tour heeft me samen met wat bekende mensen van The Great Ocean Road tour en in totaal 21 mensen langs Coober Pedy, Kings Canyon en Uluru & Kata Tjuta naar Alice Springs gebracht. Ook dit was weer een hele leuke groep waar we de laatste avond een leuk feestje mee hebben gehad. Coober Pedy was een heel apart mijnstadje, waar opaal gezocht wordt. Veel huizen zijn in de heuvels gebouwd om de temperatuur constant te houden en dat werkt prima. Daardoor lijkt Coober Pedy wel erg verlaten. Er zijn overal heuvels en gaten door ’t graven, dus je moet uitkijken waar je loopt. We hebben daar zelf ook in een grot geslapen. De tweede nacht hebben we onder de sterrenhemel geslapen in swags: grote slaapzakken met een matrasje erin. Dit was het ultieme outback gevoel: na een kampvuurtje en een biertje je swag in kruipen op roestrode zandgrond. Schitterend. De vliegen die ’s ochtends om je heen zwermden waren wel wat minder :S De rest van de tour hebben we doorgebracht bij Kings Canyon en Uluru & Kata Tjuta. We hebben echt schitterende wandelingen gemaakt, kraakheldere sterrenhemels gezien en adembenemende zonsopgangen en zonsondergangen gezien. Zoals je je kan voorstellen was er weinig tijd voor slapen, maar dat kan altijd nog als je dood bent. Voor de mensen die niet weten hoe ze google moeten gebruiken: Uluru is miljoenen jaren oude steen die als een nieuwsgierig hoofd uit de vlakte steekt. Kata Tjuta, wat “Many heads” betekent, lijkt op Uluru, maar dit zijn zoals de naam al aangeeft meerdere uitsteeksels. Ze zijn ondergronds met elkaar verbonden.

Na alle bezienswaardigheden zijn we aangekomen in Alice Springs waar we de tour goed afgesloten hebben met elkaar en met een biertje. Ik heb er nog een yard whip gekocht als souvenir en ik heb samen met de Schot Greg en de Duitser Stefan, van de tour, een didgeridooles (google deze maar ;)) bijgewoond. Ik moet denk ik nog wat meer oefenen om meer muzikale geluiden te produceren en minder ruftgeluiden.

Uiteindelijk zat mijn tijd er in Alice natuurlijk ook op, maar voordat ik naar huis zou gaan heb ik nog wat familie bezocht in Wyong, dichtbij Sydney. We zijn er sinds kort achter dat we familie hebben in Australië, die er in 1950 heen zijn verhuisd: Marinus (Rin) & Dianne (Di) van Asperen. Rin is zelfs nog in Amsterdam geboren. Het Australische bier drinktempo heeft hij in ieder geval feilloos over weten te nemen, maar ik inmiddels ook dus dat was geen probleem. Nederlands kon hij niet meer, behalve wat scheldwoorden… Na een gezellig weekend hebben Rin & Di me naar het vliegveld gebracht en toen was het na een jaar tijd op weer eens op huis aan te gaan. Dat viel me toch wel een beetje tegen, maar het was wel een fijn vooruitzicht om iedereen weer te kunnen zien. Ik heb dus afscheid genomen van Rin, Di en Oz en toen ben ik na een voorspoedige vlucht weer geland in het koude Dutchland! Dit was het einde van mijn reis en dit was mijn laatste update! Ik spreek jullie allemaal binnenkort ;)

Cheers once more, dit keer vanuit Amsterdam!