Zondag 15 februari zijn we vanaf Taupo naar Tongariro National Park gereden, naar een dorpje met de creatieve naam Whakapapa village. In Tongariro National Park zijn een paar takes van Lord of the Rings opgenomen en Mount Doom (echte naam Mount Ngauruhoe…) staat in dit park. Johan en ik waren gelijk wilde plannen aan ’t maken om de Tongariro Crossing te lopen, een wandeling van 7 uur tussen Mount Tongariro en Mount Ngauruhoe door. We hadden beide nog nooit zo’n uitdagende tocht gelopen, maar daarom wilden we het ook juist gaan doen.
Maandag 16 februari was ’t rotweer en heb ik m’n reisverslag maar weer es bijgewerkt. Dat was een tijdje geleden en dan merk je toch hoe snel je vergeet wat je allemaal gedaan hebt.
Dinsdag 17 februari hebben we boodschappen gedaan (heel boeiend). We moesten er alleen wel 3 kwartier voor rijden, aangezien Whakapapa eigenlijk alleen maar een ski-/toeristendorp is, zonder grote supermarkt. Na de boodschappen zijn we verder naar boven gereden, Mount Ruapehu op, naar Iwakau village. Daar was een Lord of the Rings set opgenomen en die wilden we graag zien. Bovengekomen hadden we adembenemend uitzicht over Mordor-achtige landschappen en Mount Doom.
Woensdag 18 februari was het eindelijk zover en zijn Johan en ik om 6 uur opgestaan om om half 8 de Tongariro Crossing te gaan lopen. De lucht was strakblauw, dus we hadden het de hele dag prima naar ons zin, wederom dankzij de adembenemende uitzichten. Maanlandschappen, vulkanische rotsen, een rode krater, kratermeren en twee bergtoppen naast ons. Alleen de laatste anderhalf uur door een tropisch bos was wat zwaar, omdat we toch onze benen wel iets begonnen te voelen en we sterk aan ’t afdalen waren. Ik had ook vrij grote blaren opgelopen door m’n nieuwe, nog erg stugge schoenen. We hadden met Gijs afgesproken dat hij ons op zou pikken bij het eindpunt om 4 uur. We waren alleen iets eerder klaar dan verwacht: half 3 waren we er al. Gelukkig was Gijs ook eerder klaar met zijn activiteiten en stond hij ons op te wachten met de campervan. De rest van de dag zouden we naar Stratford gaan rijden, in de richting van New Plymouth. Alleen waren m’n schoenen inmiddels kapot gegaan (’s ochtends vroeg, vlak voor het begin van de wandeling trok ik m’n veter door het ijzertje heen :S). Dus we moesten nog even langs de winkel in Taupo. Ze waren superchill daar en ze zouden m’n nieuwe schoenen naar Nelson sturen, op het zuidereiland, waar ik ze dinsdag op ga halen.
De weg naar Stratford was over de Forgotton World Highway, waar we ongeveer 3 uur over gereden hebben, het laatste deel in het donker en waarvan een gedeelte niet eens geasfalteerd was… Was erg spannend en we kwamen er steeds meer achter waarom het de Forgotten World Highway heette… Dirtroad, stenen op de weg, schapen op de weg, geen tankstation (gelukkig hadden we getanked van te voren…). Moet je een keer meegemaakt hebben ;)
Donderdag 19 februari begon ook alweer anders dan verwacht. We zouden van Stratford naar New Plymouth rijden. Eenmaal in New Plymouth rijden, reed Gijs tijdens het voorsorteren een auto aan. Allemaal lakschade en breuken, vooral bij de andere partij. Bij ons alleen een gebroken lampenkapje. Die man leek heel boos, wat logisch is, dus wij parkeren. Gijs vroeg hoe het geregeld is met aanrijdingen in Nieuw-Zeeland. Wat denk je dat die man zegt: Where are you from? Holland, eh? And when are you leaving New-Zealand? Ah, 14th of March… Mm, well never mind this then, it probably will cost me like 500 dollars, but (en nu komt ‘t mooie!) I don’t want to spoil your holiday! Dus wij vragen: are your sure (ongeveer 16x gevraagd) en hij vond ‘t allemaal best. Kwam nog met een heel verhaal over dattie in Zwitserland was geweest om z’n zoon te bezoeken ofzo… En toen reed ie gewoon weg! Ons lampenkapje was gebroken, dus we moesten een nieuwe. Dus ik zeg: dit wordt lastig, ik heb nog nergens een Nissan dealer gezien in Nieuw-Zeeland (’t busje is een Nissan). En we rijden één straat verder, zit daar een Nissan dealer! Hebben we een nieuw kapje voor 86 dollar! (35 euro ofzo). Je gelooft ’t toch niet :D Heel bizar. Daarna kwamen we bij een camping aan en we staan bij de receptie om in te checken, valt er een bordje van de muur. Ik pak ’t op, was ’t een bord voor een autoreparatiebedrijf! ’t Werd alsmaar gekker. Dat bordje hing er volgens de receptioniste al maanden…
Vrijdag 20 febuari zijn we van New Plymouth naar Wellington gereden en vandaag, zaterdag, zit ik m’n blog bij te werken. We hebben zojuist ingechecked in een luxe hotelkamer, om onszelf even een keer te verwennen en om de laatste avond op het noordeiland goed af te sluiten ;) We gaan vanavond ook een feestje bouwen in Wellington, dus een goed bed is dan ook niet verkeerd.
Ik ben nu wel weer een beetje uitverteld :P Vergeet niet het verhaal over Coromandel en Taupo te lezen… Als jullie het niet volhouden om alles in één keer te lezen, mag je het ook wel verspreiden ;) Till next time!
Cheers, mates!
zaterdag 21 februari 2009
Coromandel region & Lake Taupo
Na m’n avonturen in het noordelijkste puntje van het noordeiland ben ik in Auckland weer samengekomen met een paar mensen van het oorspronkelijke reisgenootschap. Florentine had een Wicked campervan gehuurd met twee andere meiden en twee jongens uit de groep, Johan en Gijs hadden hetzelfde gedaan. Ik had eigenlijk verder nog geen plannen voor transport, dus ik heb ze eigenlijk gewoon zomaar gevraagd of ze nog een plekje vrij hadden. Toen ik zei dat het in de kosten scheelde twijfelden ze nog een beetje, maar toen ik zei dat ik een laptop had, vonden ze het een goed plan :P Dus sindsdien zijn we met z’n drieën met een campervan door Nieuw-Zeeland aan ’t crossen. Eerst reden we samen met twee campervans, met de drie meiden, maar die hadden wat minder tijd, dus we zijn nu apart verder gegaan.
We zijn inmiddels in Hahei geweest en daarna zijn we naar de Waitomo Caves gereden. Daar hebben we door druipsteengrotten gelopen en liepen we onder een sterrenhemel van glowworms. Prachtig om te zien, maar helaas niet op foto te vangen. ’s Avonds hebben we maar weer es “Dude, where’s my car?” tevoorschijn getrokken (op m’n laptop). Die hebben we lekker zitten kijken met pizza en een biertje ;) Daarna hebben we nog even zitten kaarten en er schoven twee Engelse meisjes bij ons aan, die we het concept van toepen uit hebben moeten leggen. “I toep” klinkt toch best wel grappig :D
Vanaf de Caves zijn we naar Lake Taupo gereden waar ik bergschoenen heb gekocht (die inmiddels kapot zijn gegaan… Maar in Nelson op ’t zuidereiland krijg ik nieuwe). Met m’n nieuwe bergschoenen hebben we een wandelingetje gelopen van 3,5 uur langs de Huka Falls. Daar in de buurt zit de Huka Lodge waar Willempie en Maxima af en toe schijnen te zitten in de zomer. En wij wilden nog wel proberen of we daar een nachtje konden overnachten :P Hebben we dus maar niet gedaan. Natuurlijk wel weer een andere camping gevonden in de buurt, waar we twee nachtjes hebben geslapen en lekker hebben uitgerust.
’t Volgende stuk Nieuw-Zeeland zet ik even in een nieuwe post zodat ’t voor jullie ook nog enigszins overzichtelijk blijft!
maandag 9 februari 2009
Auckland, Northland & The Bay of Islands
G’day iedereen! Bedankt voor al jullie reacties. Leuk om te zien dat ik goed in de gaten word gehouden ;) Vandaag tijd voor een update. Eigenlijk stond het strand vandaag op de planning, maar het regent… Dus had ik tijd om even wat van me te laten horen vanuit het wispelturige Nieuw-Zeeland. Het weer is elke dag een verrassing.
Woensdag 4 februari ben ik in Auckland aangekomen. Samen met Florentine uit de oorspronkelijke reisgenotengroep ben ik naar Nieuw-Zeeland gevlogen. Wij hadden toevallig onze vluchten op dezelfde dag geboekt en dan vonden we allebei niet erg, anders waren we gelijk helemaal alleen in Nieuw-Zeeland aangekomen. Zij ging alleen couchsurfen bij iemand die haar ophaalde vanaf het vliegveld. Had ze van te voren geregeld. Nu was ik dus echt voor ’t eerst sinds m’n aankomst op mezelf aangewezen. Was wel even wennen.
Auckland was niet heel bijzonder, dus we besloten om de volgende dag (vrijdag) al te vertrekken naar The Northland. Dus hebben we een buspas geboekt en de volgende dag zijn we met de bus naar Paihia gereden. Daar was ’t erg druk i.v.m. het Waitangi festival. Heeft te maken met een verdrag tussen de Maori en degenen die kolonies gesticht hebben op Nieuw-Zeeland. Vraag me niet precies hoe ’t zit, want de reisleidster sprak met een nogal zwaar Nieuw-Zeelands accent… ’t Ging in ieder geval over de verdeling van ’t land.
Zaterdag zijn we naar het noordelijkste puntje van Nieuw-Zeeland gegaan, ook met de bus, naar Cape Reinga. Dat is een heilige Maori plek waar zielen de aarde verlaten. Schitterende plek om te zien (zie de foto’s ;)) Er komen ook twee oceanen samen, wat je kan zien aan de bruisende golven midden op zee.
Zondag wilden we het rustig aan doen na de lange reisdag van zaterdag, maar Florentine kwam een wandeling tegen in de Lonely Planet. Hij zou ongeveer 2 uur duren, dus daar zijn we vol goede moed aan begonnen. Toen we em uitgelopen hadden waren we erg trots op onszelf, want ’t was een pittige wandeling door een dichtbegroeid bos over heuvels. Alleen stonden we nu ergens op een verlaten bergweg… Zonder water. We waren gelukkig niet ver van de bewoonde wereld en daar hebben we water en citroenlimonade van een Maori man en z’n vrouw gekregen. Alleen bleek dat het nog een paar lopen was terug naar Paihia, dus dat stuk hebben we maar gelift. We werden meegenomen door een busje met 3 Canadezen en nog een meisje uit Amsterdam die mee aan ’t liften was. What are the odds! ’t Was een avontuurlijke dag dus en ’s avonds zijn we echt vroeg naar bed gegaan.
Dat was weer een heel verhaal vanaf de andere kant van de wereld! Volgende update komt waarschijnlijk uit… geen idee. Op dit moment heb ik nog even geen plan. Afwachten dus ;)
Woensdag 4 februari ben ik in Auckland aangekomen. Samen met Florentine uit de oorspronkelijke reisgenotengroep ben ik naar Nieuw-Zeeland gevlogen. Wij hadden toevallig onze vluchten op dezelfde dag geboekt en dan vonden we allebei niet erg, anders waren we gelijk helemaal alleen in Nieuw-Zeeland aangekomen. Zij ging alleen couchsurfen bij iemand die haar ophaalde vanaf het vliegveld. Had ze van te voren geregeld. Nu was ik dus echt voor ’t eerst sinds m’n aankomst op mezelf aangewezen. Was wel even wennen.
Auckland was niet heel bijzonder, dus we besloten om de volgende dag (vrijdag) al te vertrekken naar The Northland. Dus hebben we een buspas geboekt en de volgende dag zijn we met de bus naar Paihia gereden. Daar was ’t erg druk i.v.m. het Waitangi festival. Heeft te maken met een verdrag tussen de Maori en degenen die kolonies gesticht hebben op Nieuw-Zeeland. Vraag me niet precies hoe ’t zit, want de reisleidster sprak met een nogal zwaar Nieuw-Zeelands accent… ’t Ging in ieder geval over de verdeling van ’t land.
Zaterdag zijn we naar het noordelijkste puntje van Nieuw-Zeeland gegaan, ook met de bus, naar Cape Reinga. Dat is een heilige Maori plek waar zielen de aarde verlaten. Schitterende plek om te zien (zie de foto’s ;)) Er komen ook twee oceanen samen, wat je kan zien aan de bruisende golven midden op zee.
Zondag wilden we het rustig aan doen na de lange reisdag van zaterdag, maar Florentine kwam een wandeling tegen in de Lonely Planet. Hij zou ongeveer 2 uur duren, dus daar zijn we vol goede moed aan begonnen. Toen we em uitgelopen hadden waren we erg trots op onszelf, want ’t was een pittige wandeling door een dichtbegroeid bos over heuvels. Alleen stonden we nu ergens op een verlaten bergweg… Zonder water. We waren gelukkig niet ver van de bewoonde wereld en daar hebben we water en citroenlimonade van een Maori man en z’n vrouw gekregen. Alleen bleek dat het nog een paar lopen was terug naar Paihia, dus dat stuk hebben we maar gelift. We werden meegenomen door een busje met 3 Canadezen en nog een meisje uit Amsterdam die mee aan ’t liften was. What are the odds! ’t Was een avontuurlijke dag dus en ’s avonds zijn we echt vroeg naar bed gegaan.
Dat was weer een heel verhaal vanaf de andere kant van de wereld! Volgende update komt waarschijnlijk uit… geen idee. Op dit moment heb ik nog even geen plan. Afwachten dus ;)
Abonneren op:
Posts (Atom)