Whakapapa village & Tongariro Crossing

Zondag 15 februari zijn we vanaf Taupo naar Tongariro National Park gereden, naar een dorpje met de creatieve naam Whakapapa village. In Tongariro National Park zijn een paar takes van Lord of the Rings opgenomen en Mount Doom (echte naam Mount Ngauruhoe…) staat in dit park. Johan en ik waren gelijk wilde plannen aan ’t maken om de Tongariro Crossing te lopen, een wandeling van 7 uur tussen Mount Tongariro en Mount Ngauruhoe door. We hadden beide nog nooit zo’n uitdagende tocht gelopen, maar daarom wilden we het ook juist gaan doen.

Maandag 16 februari was ’t rotweer en heb ik m’n reisverslag maar weer es bijgewerkt. Dat was een tijdje geleden en dan merk je toch hoe snel je vergeet wat je allemaal gedaan hebt.

Dinsdag 17 februari hebben we boodschappen gedaan (heel boeiend). We moesten er alleen wel 3 kwartier voor rijden, aangezien Whakapapa eigenlijk alleen maar een ski-/toeristendorp is, zonder grote supermarkt. Na de boodschappen zijn we verder naar boven gereden, Mount Ruapehu op, naar Iwakau village. Daar was een Lord of the Rings set opgenomen en die wilden we graag zien. Bovengekomen hadden we adembenemend uitzicht over Mordor-achtige landschappen en Mount Doom.

Woensdag 18 februari was het eindelijk zover en zijn Johan en ik om 6 uur opgestaan om om half 8 de Tongariro Crossing te gaan lopen. De lucht was strakblauw, dus we hadden het de hele dag prima naar ons zin, wederom dankzij de adembenemende uitzichten. Maanlandschappen, vulkanische rotsen, een rode krater, kratermeren en twee bergtoppen naast ons. Alleen de laatste anderhalf uur door een tropisch bos was wat zwaar, omdat we toch onze benen wel iets begonnen te voelen en we sterk aan ’t afdalen waren. Ik had ook vrij grote blaren opgelopen door m’n nieuwe, nog erg stugge schoenen. We hadden met Gijs afgesproken dat hij ons op zou pikken bij het eindpunt om 4 uur. We waren alleen iets eerder klaar dan verwacht: half 3 waren we er al. Gelukkig was Gijs ook eerder klaar met zijn activiteiten en stond hij ons op te wachten met de campervan. De rest van de dag zouden we naar Stratford gaan rijden, in de richting van New Plymouth. Alleen waren m’n schoenen inmiddels kapot gegaan (’s ochtends vroeg, vlak voor het begin van de wandeling trok ik m’n veter door het ijzertje heen :S). Dus we moesten nog even langs de winkel in Taupo. Ze waren superchill daar en ze zouden m’n nieuwe schoenen naar Nelson sturen, op het zuidereiland, waar ik ze dinsdag op ga halen.
De weg naar Stratford was over de Forgotton World Highway, waar we ongeveer 3 uur over gereden hebben, het laatste deel in het donker en waarvan een gedeelte niet eens geasfalteerd was… Was erg spannend en we kwamen er steeds meer achter waarom het de Forgotten World Highway heette… Dirtroad, stenen op de weg, schapen op de weg, geen tankstation (gelukkig hadden we getanked van te voren…). Moet je een keer meegemaakt hebben ;)

Donderdag 19 februari begon ook alweer anders dan verwacht. We zouden van Stratford naar New Plymouth rijden. Eenmaal in New Plymouth rijden, reed Gijs tijdens het voorsorteren een auto aan. Allemaal lakschade en breuken, vooral bij de andere partij. Bij ons alleen een gebroken lampenkapje. Die man leek heel boos, wat logisch is, dus wij parkeren. Gijs vroeg hoe het geregeld is met aanrijdingen in Nieuw-Zeeland. Wat denk je dat die man zegt: Where are you from? Holland, eh? And when are you leaving New-Zealand? Ah, 14th of March… Mm, well never mind this then, it probably will cost me like 500 dollars, but (en nu komt ‘t mooie!) I don’t want to spoil your holiday! Dus wij vragen: are your sure (ongeveer 16x gevraagd) en hij vond ‘t allemaal best. Kwam nog met een heel verhaal over dattie in Zwitserland was geweest om z’n zoon te bezoeken ofzo… En toen reed ie gewoon weg! Ons lampenkapje was gebroken, dus we moesten een nieuwe. Dus ik zeg: dit wordt lastig, ik heb nog nergens een Nissan dealer gezien in Nieuw-Zeeland (’t busje is een Nissan). En we rijden één straat verder, zit daar een Nissan dealer! Hebben we een nieuw kapje voor 86 dollar! (35 euro ofzo). Je gelooft ’t toch niet :D Heel bizar. Daarna kwamen we bij een camping aan en we staan bij de receptie om in te checken, valt er een bordje van de muur. Ik pak ’t op, was ’t een bord voor een autoreparatiebedrijf! ’t Werd alsmaar gekker. Dat bordje hing er volgens de receptioniste al maanden…

Vrijdag 20 febuari zijn we van New Plymouth naar Wellington gereden en vandaag, zaterdag, zit ik m’n blog bij te werken. We hebben zojuist ingechecked in een luxe hotelkamer, om onszelf even een keer te verwennen en om de laatste avond op het noordeiland goed af te sluiten ;) We gaan vanavond ook een feestje bouwen in Wellington, dus een goed bed is dan ook niet verkeerd.
Ik ben nu wel weer een beetje uitverteld :P Vergeet niet het verhaal over Coromandel en Taupo te lezen… Als jullie het niet volhouden om alles in één keer te lezen, mag je het ook wel verspreiden ;) Till next time!

Cheers, mates!