Marine Conservation
Na de uitleg van Johnny, the marine biologist, over vispopulaties en koraalrif hebben we aantal duiken gedaan, verspreid over een paar dagen, waarbij we fish surveys, invertibrate surveys en reef substrate) surveys hebben gedaan. Invertibrate bestaat zo’n beetje uit alles wat geen vis en geen koraal is, zoals zeekomkommers, kreeften, garnalen, zeesterren, etc. Voor de fish survey gingen we gewapend met een fish ID-chart en een slate (een high-tech apparaat om informatie in op te slaan onder water, in ons geval een snijplank met waterproof stift lijntjes…) aan de slag. Je zwemt dan langs een meetlint van 100 meter lang, welke is onderverdeeld in een aantal segmenten, en legt dan vast hoeveel vissen je tegenkomt van welke soort. Wij hebben ons gefocust op butterflyfish, groupers, snappers, parrotfish en wrasse. Geen idee wat de namen in ’t Nederlands zijn (parrotfish = papegaaivis? :P). De invertibrate survey ging op dezelfde manier in z’n werk. De reef survey was iets anders. Je zwom weer langs een meetlint van 100 meter, maar dit keer was het de bedoeling dat je elke 50 cm. een loodlijntje liet vallen langs de lijn, om te kijken wat zich daar precies bevond. Bijvoorbeeld, hardkoraal, zacht koraal, dood koraal, steen, etc. Kon het niet helpen deze survey ietwat saai te vinden… Gelukkig hadden we meestal tijd na de surveys om nog wat met zeekomkommers te klooien (best een raar gevoel om er één in je nek te vinden, zonder dat je het verwacht). Het laatste wat we voor het project hebben gedaan is ee
n opruimbeurt in Savusavu Harbour. Iedereen heeft daar tijdens één duik zoveel mogelijk afval verzameld en naar boven gebracht. Ik was erg trots op de spoelbak van een wc die ik naar boven heb gebracht, aangezien dit toch een wat meer significant stuk vuilnis was :P Ons duikteam is met een foto in de krant van Savusavu verschenen na deze cleanup.
Taveuni & Qamea
Om de sleur van het duiken even te doorbreken (het leven is hard hier in Fiji: opstaan, ontbijten, duiken, niks doen, weer eten, slapen…) ben ik samen met Amber, Alex, Becky & Marcel een weekendje naar Taveuni geweest, een kleiner eiland ten oosten van Vanua Levu. Eerst heb ik samen met Amber & Becky nog twee nachten doorgebracht op het nog kleinere eiland Qamea (spreekuit: Ngamea), in het Manqai (spreekuit: Mangai, jaja apart taaltje, Fijiaans) Beach Resort. Om daar te komen hebben we eerst 3 uur in de bus gezeten vanaf Savusavu, en wel over een dirtroad (tukken in de bus zat er dus niet in). Daarna moesten we 2 uur met een ferry die te klein was om rechtop te staan… Gelukkig konden we wel zitten. Eenmaal aangekomen op Taveuni hebben we nog een uur in de taxi gezeten om naar de ferrylanding te komen voor Qamea. Daar werden we opgepikt door sta
ffmember Henry die ons in 20 minuutjes naar Maqai heeft gevaren. Al met al een vrij stevig tripje. Het deed me bij Maqai erg veel denken aan de film “The Beach”. Je waant je echt op een onbewoond eiland met een paar lotgenoten. ’t Resort bestond uit een bar met loungeruimte en een aantal “bure’s” (huisjes) op ’t strand. Als je ’s ochtends over je drempel struikelde, lag je zeg maar met je kop in de zee :P
Na de uitleg van Johnny, the marine biologist, over vispopulaties en koraalrif hebben we aantal duiken gedaan, verspreid over een paar dagen, waarbij we fish surveys, invertibrate surveys en reef substrate) surveys hebben gedaan. Invertibrate bestaat zo’n beetje uit alles wat geen vis en geen koraal is, zoals zeekomkommers, kreeften, garnalen, zeesterren, etc. Voor de fish survey gingen we gewapend met een fish ID-chart en een slate (een high-tech apparaat om informatie in op te slaan onder water, in ons geval een snijplank met waterproof stift lijntjes…) aan de slag. Je zwemt dan langs een meetlint van 100 meter lang, welke is onderverdeeld in een aantal segmenten, en legt dan vast hoeveel vissen je tegenkomt van welke soort. Wij hebben ons gefocust op butterflyfish, groupers, snappers, parrotfish en wrasse. Geen idee wat de namen in ’t Nederlands zijn (parrotfish = papegaaivis? :P). De invertibrate survey ging op dezelfde manier in z’n werk. De reef survey was iets anders. Je zwom weer langs een meetlint van 100 meter, maar dit keer was het de bedoeling dat je elke 50 cm. een loodlijntje liet vallen langs de lijn, om te kijken wat zich daar precies bevond. Bijvoorbeeld, hardkoraal, zacht koraal, dood koraal, steen, etc. Kon het niet helpen deze survey ietwat saai te vinden… Gelukkig hadden we meestal tijd na de surveys om nog wat met zeekomkommers te klooien (best een raar gevoel om er één in je nek te vinden, zonder dat je het verwacht). Het laatste wat we voor het project hebben gedaan is ee
n opruimbeurt in Savusavu Harbour. Iedereen heeft daar tijdens één duik zoveel mogelijk afval verzameld en naar boven gebracht. Ik was erg trots op de spoelbak van een wc die ik naar boven heb gebracht, aangezien dit toch een wat meer significant stuk vuilnis was :P Ons duikteam is met een foto in de krant van Savusavu verschenen na deze cleanup.Taveuni & Qamea
Om de sleur van het duiken even te doorbreken (het leven is hard hier in Fiji: opstaan, ontbijten, duiken, niks doen, weer eten, slapen…) ben ik samen met Amber, Alex, Becky & Marcel een weekendje naar Taveuni geweest, een kleiner eiland ten oosten van Vanua Levu. Eerst heb ik samen met Amber & Becky nog twee nachten doorgebracht op het nog kleinere eiland Qamea (spreekuit: Ngamea), in het Manqai (spreekuit: Mangai, jaja apart taaltje, Fijiaans) Beach Resort. Om daar te komen hebben we eerst 3 uur in de bus gezeten vanaf Savusavu, en wel over een dirtroad (tukken in de bus zat er dus niet in). Daarna moesten we 2 uur met een ferry die te klein was om rechtop te staan… Gelukkig konden we wel zitten. Eenmaal aangekomen op Taveuni hebben we nog een uur in de taxi gezeten om naar de ferrylanding te komen voor Qamea. Daar werden we opgepikt door sta
ffmember Henry die ons in 20 minuutjes naar Maqai heeft gevaren. Al met al een vrij stevig tripje. Het deed me bij Maqai erg veel denken aan de film “The Beach”. Je waant je echt op een onbewoond eiland met een paar lotgenoten. ’t Resort bestond uit een bar met loungeruimte en een aantal “bure’s” (huisjes) op ’t strand. Als je ’s ochtends over je drempel struikelde, lag je zeg maar met je kop in de zee :PIk heb daar vooral erg veel niks gedaan, behalve wat snorkelen en volleyballen. Trouwens wel nog een junglehike gedaan op blote voeten, waarbij de modder lekker tussen m’n tenen door kwam, the Fiji way ;). ’s Avonds was ’t voornamelijk bier en kava drinken, wat nog steeds geen vervelende bezigheid is. De dagen vlogen om en voordat we het doorhadden was het tijd om naar Taveuni terug te varen. Gelukkig stonden ons daar ook nog een paar mooie dagen te wachten, we zouden er twee nachten verblijven. Eenmaal aangekomen op Taveuni zijn we met een taxi naar ons verblijf gereden, Lavena Lodge, alwaar Alex & Marcel ’t ontbijt klaar hadden staan. We hebben daar ontbeten aan een overdekte picknicktafel met uitzicht op de branding en de zee. Na ’t ontbijt hebben we de een hike gedaan langs een drietal watervallen. Heeft ons een uurtje of 4 gekost, want alles was modderig en spekglad door recente regen. Ik ben helaas m’n foto’s kwijtgeraakt op één of andere manier, maar ’t was een schitterende wandeling. De dag erna hebben we de Lavena Coastal Walk gelopen, uiteraard voor het grootste deel langs de kust van Taveuni. Het oostelijke gedeelte wel te verstaan. De wandeling leidde ons na het kustgedeelte over een Indiana Jones brug naar een waterval. Om bij de waterval zelf te komen moest je een heel stuk zwemmen. Als je er eenmaal was, bleek er nog een waterval te zijn waarlangs je naar boven kon klimmen. We hebben de stoute (water)schoenen aangetrokken en hebben een poging gewaagd. Best spannend, wandklimmen over spekgladde stenen. Veilig aangekomen aan de bovenkant van de waterval, die ongeveer 5 meter hoog was. Naar beneden klimmen zat er niet echt in, dus we zijn maar gesprongen. Iedereen heeft het overleefd. We zijn toen teruggelopen en eenmaal teruggekomen bij Lavena Lodge was het tijd voor avondeten. De volgende dag moesten we om half 5 opstaan om de bus te kunnen pakken, dus we hebben het niet al te laat gemaakt. Wel ’s avonds nog even op het strand gelegen om de heldere sterrenhemel te bewonderen die je nooit in Nederland te zien krijgt. De volgende dag hebben we weer de monstertrip van een uurtje of 10 gedaan om terug te komen in Savusavu en daarmee was dit zijavontuurtje afgelopen.
Duiken, duiken en nog eens duiken
Na Taveuni zijn we teruggekeerd naar onze duikbasis, het huurhuis waar we zo’n 3 weken hebben gezeten, in de buurt van Savusavu en KoroSun Divecentre. We hadden nog ongeveer 1,5 week over in dat huis, voordat we terug zouden gaan naar Viti Levu, het hoofdeiland. Omdat ik een paar dagen extra had vrij genomen voor de trip naar Taveuni, moest ik nu ongeveer een week achter elkaar duiken om ervoor te zorgen dat m’n duiken niet verloren zouden gaan (als er geen tijd over was voor al je duiken, had je pech). Een week lang elke dag duiken, ’t was een zware tijd daar in Fiji. Tijdens die laatste week heb ik de rest van de duiken gedaan die ik nodig had voor m’n Advanced Open Water certificaat: nachtduik (best spannend om met een zaklamp in ’t donker te duiken), navigatieduik, uiteraard met een kompas en een fotografieduik (zie foto’s). De fotografieduik was erg spannend vooral. ’t Blijkt een stuk vermoeiender dan je denkt, aangezien je overal heen wilt zwemmen om foto’s te maken. Daarnaast willen ineens alle mededuikers op de foto met elkaar, met een vis, met koraal, noem maar op. Dus ik was binnen 25 minuten low on air… Terwijl ik normaal ’t dubbele zou kunnen halen tijdens eenzelfde duik. Ik dus aan de alternate airsource van m’n buddy en aangezien ’t luchtslangetje niet zo lang was heb ik de camera maar afgestaan aan een andere duiker. Al gauw daarna zagen m’n buddy en ik gigantische vis (1,5 m lang), waarop we probeerden om de aandacht te trekken van de dude die nu de camera had. In z’n enthousiasme vergat m’n buddy even dat ik aan z’n alternate air zat, draaide zich om en ik bevond mezelf ineens 20 meter onder water, zonder het toch wel vrij comfortabele gevoel (ben ik nu achter) van een regulator in m’n mond… Gelukkig had hij het snel door en is alles goed gekomen, maar ’t was toch even spannend.
De laatste 4 duiken heb ik gedaan bij divesites die zich op een uur varen bevonden van KoroSun. Het uurtje varen was het echter meer dan waard, want dit waren de mooiste sites die ik tot nu toe heb gedoken. Over het algemeen was het koraal gewoon het mooist en het meest gevarieerd, met ontzettend veel levendigheid aan verschillende vissoorten. Tijdens één van deze duiken heb ik dus ook de fotografieduik gedaan, waarbij ik onder andere een lionfish te pakken heb kunnen krijgen (zie foto’s). De sites heetten Grand Central Station, White Wall, Chimneys en Rainbow Reef, wat misschien wel een beetje een idee geeft van hoe het eruit zag ;)
Mamanuca’s & Yasawa’s
Na al het geduik was het tijd om terug te gaan naar Viti Levu. We hebben daar verbleven in het Beach House Resort aan de Coral Coast, aan de zuidkust. Marcel en ik zijn er maar één nacht geweest, want wij zouden op ons volgende avontuur naar de Mamanuca’s & Yasawa’s gaan, de eilandengroep ten westen van Viti Levu. We hebben dus na 6 weken afscheid moeten nemen van iedereen, wat me zeker niet geheel gemakkelijk af ging. Vooral natuurlijk met de mensen die ik graag mocht. Maar er stond me wel weer een mooie nieuwe trip te wachten gelukkig. Marcel en ik zijn dus vanaf The Beach House naar Nadi gereisd met de bus. Vanaf daar zijn we naar Viseisei gegaan, First Landing Village, waar de Engelsen als eerste aan land zijn gekomen. We hebben daar geslapen in het huis van een couchsurfing host, een schat van een vrouw die alles voor ons deed, zoals wassen en eten koken. Fijianen zijn echt supervriendelijk en gastvrij. Haar naam was Finau, kortweg Fi. De volgende ochtend zijn we naar de haven gereden alwaar we met de boot naar onze eerste tropische eiland zouden worden gebracht. Bounty Island. De naam zegt het al ;) Hoofdactiviteiten: niks doen, snorkelen en bier en cocktails drinken. Wat wil je nog meer? :P We hebben er één nachtje geslapen en de volgende dag zijn we naar tropisch eiland nummer 2 gevaren, Beachcomber. Zou party eiland moeten zijn, maar daar hebben we weinig van gemerkt. Iedereen ging om 9 uur naar bed, waardoor er 10 mensen achterbleven in het dans/bar gedeelte. We hebben onszelf dus maar vermaakt met de mensen die wel achterbleven en voornamelijk met alcohol :P Werkt altijd. Was misschien voor mij een wat minder goed idee, aangezien ik ziek begon te worden :S Deze twee eilanden behoorden tot de Mamanuca’s. Na Beachcomber zijn we naar de Yasawa’s gevaren, tropisch eiland nummer 3, genaamd Kuata. Schitterend eiland, rotsformaties achter witte stranden met palmbomen. Mooie wandeling gemaakt naar het topje van de berg op ’t eiland. Bleek ook dat Tom Hanks er gefilmd is in een grot voor de film “Castaway”. We zijn helaas niet bij die grot geweest, maar we waren Wilson de volleybal toch vergeten. Tot slot zijn we naar tropisch eiland nummer 4 gevaren, Nanuya Lailai. Het eiland met de Blue Lagoon (ja ook daar zijn stukken gefilmd voor de gelijknamige film). We hebben ook een tripje gemaakt naar de grot waar Brook Shields naakt heeft gezwommen in de film. Gelukkig was ze er niet meer, want… nouja, hoe oud is ze nou? 60? 65? We waren blij met onze Fijiaanse gidsen, want die namen ons mee door alles smalle passages in de grot en naar onderwater passages naar andere grotten.
De tocht naar deze eilanden was zeer geslaagd en zoals de foto’s laten zien, representeerden deze eilanden zeker het beeld wat je hebt van Fiji, samen met de plaatsen waar ik hierna naartoe ben geweest. En zoals jullie begrijpen was ik wel toe aan een vakantie na al dat duiken.
Volivoli Beach, Caqalai & Leleuvia
Na een terugtocht op de boot van de Yasawa’s van 5 uur zijn Marcel en ik teruggekeerd naar onze Fijiaanse thuisbasis, het huis van Fi in Viseisei. We begonnen haar al Fiji mama te noemen… Inmiddels hadden we allebei een stevige griep te pakken en we waren blij met alle zorg van Fi. Nog naar de dokter geweest voor wat antibiotica waarna we ons al snel beter voelden. Marcel is de volgende dag teruggevlogen naar Australië en ik heb nog een extra dagje uitgeziekt bij Fi thuis, voordat ik m’n laatste trip in Fiji zou beginnen. Deze trip heeft me gebracht naar het noorden van Viti Levu, naar Volivoli Beach Resort, dichtbij Rakiraki (leuke leuke namen namen hè hè??). Was een vrij luxe resort met warme douches. Heb er één nacht verbleven, want ik wilde zo gauw mogelijk naar Caqalai (spreekuit: Thangalai) en Leleuvia (…komtie: Leloevia) reizen. Marcel vertelde me dat deze eilanden zo mogelijk nog mooier waren dan de Yasawa’s. Niets was minder waar… Er valt weinig te vertellen over activiteiten op beide eilanden, want ik heb er voornamelijk met m’n luie ass op ’t strand gezeten. Wel nog wat gesnorkeld op Caqalai. Daar heb ik 1 nacht geslapen en op Leleuvia heb ik 4 nachten doorgebracht. Hoogtepunt op Leleuvia was een vuurdans die de staff voor ons opgevoerd heeft (wederom, zie foto’s). Ook nog een kampvuurtje gemaakt op ’t strand, wat steeds spannender werd, aangezien alle zeeslangen er op afkwamen op zoek naar warmte. Deze slangen zijn één van de giftigste soorten op aarde… Gelukkig zijn ze totaal niet agressief en zijn hun kaken niet echt sterk genoeg om snel mensen te kunnen bijten. Da’s wat ze ons vertelden… Verder uiteraard nog wat kava gedronken en gevolleybald. En toen was het eind van m’n laatste Fiji trip ook aangebroken. M’n laatste avond in Fiji heb ik weer doorgebracht bij Fi thuis, die nog een laatste vaarwel kava ceremonie heeft verzorgd. Kava drinken van 10 uur ’s avonds tot 4 uur ’s nachts… Like a real Fijian. ’t Was alleen een klein beetje lastig opstaan in de morgen. De laatste dag heb ik doorgebracht met souvenirs kopen en die naar huis sturen. Ik heb een gigantische warclub voor mezelf gekocht, waar ik helaas geen foto van heb kunnen nemen, maar die jullie uiteraard wel te zien krijgen over een maandje of 5 ;) ’s Avonds om half 9 ben ik na 8 weken Fiji teruggevlogen naar Australië, Melbourne. Ik ga Fiji zeker missen. De man van Fi, Api, nodigde me uit om terug te komen naar Fiji voor m’n huwelijksreis. Aardige gozer die Api, hij raadde me aan om geen kava te drinken tijdens de huwelijksnacht, met het oog op het slaapverwekkende effect… Inmiddels noemde Api mij polo pigi (spreekuit: polo pingi), wat staat voor pink balls. Dus ik noemde hem polo loaloa, wat natuurlijk staat voor… juist: black balls ;).
Eenmaal aangekomen in Melbourne om 2 uur ’s nachts zat er niets anders op om een taxi te pakken. Kostte me $50,- :S Ik zit momenteel in de YHA Melbourne Metro en m’n plan is nu om een auto te gaan kopen om naar m’n volgende baantje te kunnen rijden in het noorden van Queensland. Ik ga weer schapen scheren op een schapenranch. De ranch is van een Nederlandse familie die ik heb leren kennen via Bas, die er ook gewerkt heeft. Nogmaals bedankt Bas ;) Ik zal ze de groeten doen! Ik denk dat ik daar een maandje ofzo blijf plakken om daarna een roadtripje te gaan doen naar Ayers Rock en Kings Canyon. Maar dat zie ik later wel weer, tot nu toe is niet te ver vooruit plannen me prima bevallen ;) Voor nu, cheers maar weer! Ik hou jullie op de hoogte.
Na Taveuni zijn we teruggekeerd naar onze duikbasis, het huurhuis waar we zo’n 3 weken hebben gezeten, in de buurt van Savusavu en KoroSun Divecentre. We hadden nog ongeveer 1,5 week over in dat huis, voordat we terug zouden gaan naar Viti Levu, het hoofdeiland. Omdat ik een paar dagen extra had vrij genomen voor de trip naar Taveuni, moest ik nu ongeveer een week achter elkaar duiken om ervoor te zorgen dat m’n duiken niet verloren zouden gaan (als er geen tijd over was voor al je duiken, had je pech). Een week lang elke dag duiken, ’t was een zware tijd daar in Fiji. Tijdens die laatste week heb ik de rest van de duiken gedaan die ik nodig had voor m’n Advanced Open Water certificaat: nachtduik (best spannend om met een zaklamp in ’t donker te duiken), navigatieduik, uiteraard met een kompas en een fotografieduik (zie foto’s). De fotografieduik was erg spannend vooral. ’t Blijkt een stuk vermoeiender dan je denkt, aangezien je overal heen wilt zwemmen om foto’s te maken. Daarnaast willen ineens alle mededuikers op de foto met elkaar, met een vis, met koraal, noem maar op. Dus ik was binnen 25 minuten low on air… Terwijl ik normaal ’t dubbele zou kunnen halen tijdens eenzelfde duik. Ik dus aan de alternate airsource van m’n buddy en aangezien ’t luchtslangetje niet zo lang was heb ik de camera maar afgestaan aan een andere duiker. Al gauw daarna zagen m’n buddy en ik gigantische vis (1,5 m lang), waarop we probeerden om de aandacht te trekken van de dude die nu de camera had. In z’n enthousiasme vergat m’n buddy even dat ik aan z’n alternate air zat, draaide zich om en ik bevond mezelf ineens 20 meter onder water, zonder het toch wel vrij comfortabele gevoel (ben ik nu achter) van een regulator in m’n mond… Gelukkig had hij het snel door en is alles goed gekomen, maar ’t was toch even spannend.
De laatste 4 duiken heb ik gedaan bij divesites die zich op een uur varen bevonden van KoroSun. Het uurtje varen was het echter meer dan waard, want dit waren de mooiste sites die ik tot nu toe heb gedoken. Over het algemeen was het koraal gewoon het mooist en het meest gevarieerd, met ontzettend veel levendigheid aan verschillende vissoorten. Tijdens één van deze duiken heb ik dus ook de fotografieduik gedaan, waarbij ik onder andere een lionfish te pakken heb kunnen krijgen (zie foto’s). De sites heetten Grand Central Station, White Wall, Chimneys en Rainbow Reef, wat misschien wel een beetje een idee geeft van hoe het eruit zag ;)
Mamanuca’s & Yasawa’s
Na al het geduik was het tijd om terug te gaan naar Viti Levu. We hebben daar verbleven in het Beach House Resort aan de Coral Coast, aan de zuidkust. Marcel en ik zijn er maar één nacht geweest, want wij zouden op ons volgende avontuur naar de Mamanuca’s & Yasawa’s gaan, de eilandengroep ten westen van Viti Levu. We hebben dus na 6 weken afscheid moeten nemen van iedereen, wat me zeker niet geheel gemakkelijk af ging. Vooral natuurlijk met de mensen die ik graag mocht. Maar er stond me wel weer een mooie nieuwe trip te wachten gelukkig. Marcel en ik zijn dus vanaf The Beach House naar Nadi gereisd met de bus. Vanaf daar zijn we naar Viseisei gegaan, First Landing Village, waar de Engelsen als eerste aan land zijn gekomen. We hebben daar geslapen in het huis van een couchsurfing host, een schat van een vrouw die alles voor ons deed, zoals wassen en eten koken. Fijianen zijn echt supervriendelijk en gastvrij. Haar naam was Finau, kortweg Fi. De volgende ochtend zijn we naar de haven gereden alwaar we met de boot naar onze eerste tropische eiland zouden worden gebracht. Bounty Island. De naam zegt het al ;) Hoofdactiviteiten: niks doen, snorkelen en bier en cocktails drinken. Wat wil je nog meer? :P We hebben er één nachtje geslapen en de volgende dag zijn we naar tropisch eiland nummer 2 gevaren, Beachcomber. Zou party eiland moeten zijn, maar daar hebben we weinig van gemerkt. Iedereen ging om 9 uur naar bed, waardoor er 10 mensen achterbleven in het dans/bar gedeelte. We hebben onszelf dus maar vermaakt met de mensen die wel achterbleven en voornamelijk met alcohol :P Werkt altijd. Was misschien voor mij een wat minder goed idee, aangezien ik ziek begon te worden :S Deze twee eilanden behoorden tot de Mamanuca’s. Na Beachcomber zijn we naar de Yasawa’s gevaren, tropisch eiland nummer 3, genaamd Kuata. Schitterend eiland, rotsformaties achter witte stranden met palmbomen. Mooie wandeling gemaakt naar het topje van de berg op ’t eiland. Bleek ook dat Tom Hanks er gefilmd is in een grot voor de film “Castaway”. We zijn helaas niet bij die grot geweest, maar we waren Wilson de volleybal toch vergeten. Tot slot zijn we naar tropisch eiland nummer 4 gevaren, Nanuya Lailai. Het eiland met de Blue Lagoon (ja ook daar zijn stukken gefilmd voor de gelijknamige film). We hebben ook een tripje gemaakt naar de grot waar Brook Shields naakt heeft gezwommen in de film. Gelukkig was ze er niet meer, want… nouja, hoe oud is ze nou? 60? 65? We waren blij met onze Fijiaanse gidsen, want die namen ons mee door alles smalle passages in de grot en naar onderwater passages naar andere grotten.
De tocht naar deze eilanden was zeer geslaagd en zoals de foto’s laten zien, representeerden deze eilanden zeker het beeld wat je hebt van Fiji, samen met de plaatsen waar ik hierna naartoe ben geweest. En zoals jullie begrijpen was ik wel toe aan een vakantie na al dat duiken.
Volivoli Beach, Caqalai & Leleuvia
Na een terugtocht op de boot van de Yasawa’s van 5 uur zijn Marcel en ik teruggekeerd naar onze Fijiaanse thuisbasis, het huis van Fi in Viseisei. We begonnen haar al Fiji mama te noemen… Inmiddels hadden we allebei een stevige griep te pakken en we waren blij met alle zorg van Fi. Nog naar de dokter geweest voor wat antibiotica waarna we ons al snel beter voelden. Marcel is de volgende dag teruggevlogen naar Australië en ik heb nog een extra dagje uitgeziekt bij Fi thuis, voordat ik m’n laatste trip in Fiji zou beginnen. Deze trip heeft me gebracht naar het noorden van Viti Levu, naar Volivoli Beach Resort, dichtbij Rakiraki (leuke leuke namen namen hè hè??). Was een vrij luxe resort met warme douches. Heb er één nacht verbleven, want ik wilde zo gauw mogelijk naar Caqalai (spreekuit: Thangalai) en Leleuvia (…komtie: Leloevia) reizen. Marcel vertelde me dat deze eilanden zo mogelijk nog mooier waren dan de Yasawa’s. Niets was minder waar… Er valt weinig te vertellen over activiteiten op beide eilanden, want ik heb er voornamelijk met m’n luie ass op ’t strand gezeten. Wel nog wat gesnorkeld op Caqalai. Daar heb ik 1 nacht geslapen en op Leleuvia heb ik 4 nachten doorgebracht. Hoogtepunt op Leleuvia was een vuurdans die de staff voor ons opgevoerd heeft (wederom, zie foto’s). Ook nog een kampvuurtje gemaakt op ’t strand, wat steeds spannender werd, aangezien alle zeeslangen er op afkwamen op zoek naar warmte. Deze slangen zijn één van de giftigste soorten op aarde… Gelukkig zijn ze totaal niet agressief en zijn hun kaken niet echt sterk genoeg om snel mensen te kunnen bijten. Da’s wat ze ons vertelden… Verder uiteraard nog wat kava gedronken en gevolleybald. En toen was het eind van m’n laatste Fiji trip ook aangebroken. M’n laatste avond in Fiji heb ik weer doorgebracht bij Fi thuis, die nog een laatste vaarwel kava ceremonie heeft verzorgd. Kava drinken van 10 uur ’s avonds tot 4 uur ’s nachts… Like a real Fijian. ’t Was alleen een klein beetje lastig opstaan in de morgen. De laatste dag heb ik doorgebracht met souvenirs kopen en die naar huis sturen. Ik heb een gigantische warclub voor mezelf gekocht, waar ik helaas geen foto van heb kunnen nemen, maar die jullie uiteraard wel te zien krijgen over een maandje of 5 ;) ’s Avonds om half 9 ben ik na 8 weken Fiji teruggevlogen naar Australië, Melbourne. Ik ga Fiji zeker missen. De man van Fi, Api, nodigde me uit om terug te komen naar Fiji voor m’n huwelijksreis. Aardige gozer die Api, hij raadde me aan om geen kava te drinken tijdens de huwelijksnacht, met het oog op het slaapverwekkende effect… Inmiddels noemde Api mij polo pigi (spreekuit: polo pingi), wat staat voor pink balls. Dus ik noemde hem polo loaloa, wat natuurlijk staat voor… juist: black balls ;).
Eenmaal aangekomen in Melbourne om 2 uur ’s nachts zat er niets anders op om een taxi te pakken. Kostte me $50,- :S Ik zit momenteel in de YHA Melbourne Metro en m’n plan is nu om een auto te gaan kopen om naar m’n volgende baantje te kunnen rijden in het noorden van Queensland. Ik ga weer schapen scheren op een schapenranch. De ranch is van een Nederlandse familie die ik heb leren kennen via Bas, die er ook gewerkt heeft. Nogmaals bedankt Bas ;) Ik zal ze de groeten doen! Ik denk dat ik daar een maandje ofzo blijf plakken om daarna een roadtripje te gaan doen naar Ayers Rock en Kings Canyon. Maar dat zie ik later wel weer, tot nu toe is niet te ver vooruit plannen me prima bevallen ;) Voor nu, cheers maar weer! Ik hou jullie op de hoogte.
